Bestemming bereikt!
Dag 27: Bevagna - Calvi dell ‘Umbria (82.5 km)
Na een hele stille nacht in het voormalige klooster van Bevagna en een sfeervol ontbijt vroeg op pad gegaan, want het zou wederom erg warm worden. Gelijk een klim voor de kiezen en dus zweten geblazen. En eigenlijk ging het de hele dag zo door. Heuvels op en af, flink zweten afgewisseld met een verkoelende afdaling.
Halverwege de route kwamen we erachter dat we vandaag een groot gedeelte van de etappe van a.s. woensdag van de Giro d'Italia aan het fietsen waren. In alle dorpjes hingen al aanplak biljetten en de wegen waren redelijk goed.
Het einddoel van vandaag was Narni, een klein stadje gelegen tegen de rotsen, maar eenmaal daar aangekomen was het hotel veel te duur en het hostel zat al vol. Er zat niks anders op dan door te fietsen. Door de hitte viel dit zwaar tegen. Uiteindelijk rond half 6 aangekomen in Calvi en een kamer gevonden in een albergo. De eigenaresse vertelde ons dat vandaag/vanavond een groot feest in het dorp was. Na te hebben gedoucht zijn we natuurlijk gaan kijken en hebben we genoten en gelachen om de optocht in klederdracht met paarden en fanfare.
In de albergo gegeten met uitzicht op het landschap van Umbrie.
Dag 28: Calvi dell ‘Umbria - Morlupo (60.3 km)
Vannacht slecht geslapen door de warmte en het dorpsfeest. We schrokken rond half 12 wakker van kanonschoten en vuurwerk. Het was mooi om te zien, maar wij wouden eigenlijk slapen. Het leek alsof het hele dorp zich onder ons raam had verzameld om naar het vuurwerk te kijken en nadien daar ook bleef doorfeesten.....tenminste, zo leek het ;)
Aad zat er een beetje doorheen vandaag, slecht geslapen, buikkrampen en vermoeide benen, maar met het eind in zicht genoeg motivatie om nog even door te zetten.
De heuvels hebben we ook vandaag weer moeten doorstaan, de extreme hitte van gisteren was weg, maar nog steeds tegen de 30 graden aan. We hebben het rustig aan gedaan en zijn uiteindelijk vrij vroeg aangekomen op onze laatste stop voor Rome.
Er was maar 1 hotel, dus geen keus. Het bleek een verouderd, beetje dubieus hotel te zijn, waar het schilderwerk overal vanaf bladdert en de lakens niet meer wit zijn. Echt echte dump!
We hebben onszelf maar voorgehouden, nog 1 nachtje en dan zijn we er. Morgen staan we wat eerder op dan normaal, want we willen op tijd aankomen in Rome voor onze ereronde langs de Paus en misschien ook nog wat bezichtigen. We zien het wel, we hebben in ieder geval al een hotel geboekt!
Dag 29: Morlupo - Rome (52.2 km)
Een half uurtje eerder opgestaan, ontbijt in de bar en vertrokken. Het was koud! Veel kouder dan we het de afgelopen week hebben gehad en er stond een stormachtige wind! Brrrrr. Maar de strakblauwe lucht, dus niks te klagen!
De wind hadden we mee, dus eigenlijk werden we zo Rome ingeblazen. De laatste paar kilometers door de voorsteden van Rome op een mooi fietspad langs de Tiber en toen stonden we voordat het wisten op het St. Pietersplein. Wat een massa's aan toeristen (inclusief wijzelf natuurlijk). Na een foto als bewijs al vrij snel vertrokken om via het Stazione Termini uiteindelijk bij ons hotel aan te komen. Nu zat het er echt op! Best een raar gevoel, maar we waren blij dat het klaar was!
Snel gedoucht om vervolgens naar het station te gaan om treinkaartjes voor morgen te kopen.
Het blijkt dat we alleen met de regionale trein kunnen met onze fietsen en dat betekent al bijna twaalf uur in de trein zitten tot aan de grens met Frankrijk. Of we daarna nog verder gaan zien we morgen wel!
Vervolgens ‘even' Rome ingelopen, maarja, waar moet je beginnen!! Dus gewoon maar wat gewandeld en uiteindelijk natuurlijk op een terrasje beland. Proost!
Vanavond voor de allerlaatste keer uiteten samen, een halve liter wijn drinken en dan morgen om 06.15u de trein pakken. Op naar onze allerlaatste stop; het huis in Nans les pins.
De Appenijnen, Toscane en Umbrie
Dag 24: Cesena - Bagno di Romagna (54.8 km)
De drukte van de stad had ons op tijd gewekt en zo konden we vroeg beginnen aan de rit de heuvels in. Ondanks dat we een rivier volgden ging het redelijk geleidelijk omhoog, de Apennijnen in. We fietsten (hoe toepasselijk) op de oude weg naar Rome. Sinds de aanleg van een nieuwe snelweg wordt deze nog maar weinig gebuikt en was het heerlijk rustig fietsen.
Naarmate we steeds verder omhoog gingen kwamen we voor een dilemma te staan. Ons plan was om vandaag de berg over te gaan en dan ergens in de afdaling een hotel te zoeken. Maar het boekje gaf aan dat deze er niet was. Eenmaal in Bagno di Romagna aangekomen hebben we al zittend op een terasje besloten te stoppen voor vandaag. Het zou nog te ver zijn om door te gaan naar de volgende overnachtingsmogelijkheid. Een korte rit dus maar.
Bagno di Romanga is, zoals de naam al zegt, een dorp met een groot kuuroord. Er zijn thermale baden die ook in de tijd van de Romeinen al volop gebruikt werden.
Het dorp was uitgestorven en we waren zowat de enige in een hotel met wel 60 kamers.
Morgen dan maar de berg/heuvel over!
Dag 25: Bagno di Romagna - Trestina (83.7 km)
De lucht was strak blauw en gelijk bij vertrek konden de jasjes en vesten al uit! Gelijk met vals plat omhoog en al snel begon de echte klim, gevolg door nog een. Het viel allemaal mee in vergelijking met de Alpen en dus hebben we de Apennijnen ook overwonnen!
De temperatuur bleef maar stijgen en stijgen richting de 30 graden. Een warme dag. Gelukkig zijn er hier in Italië genoeg openbare kranen waar je je bidon kunt vullen met kraanwater (althans, dat denken wij).
Onze lunch hebben we in een parkje in Sansepolco opgegeten, waar net de basisschool uit was en alle kinderen werden opgehaald door ouders,opa's en oma's en oppassen die opeens overal vandaag kwamen en 5 minuten later ook allemaal weer verdwenen
Na een extra stop voor een ijsje doorgefietst naar Trestina, omdat we maandag in Rome willen aankomen moesten we het lage aantal kilometers van gisteren goed maken. Dit ging prima en na een hoteleigenaar uit z'n bed te hebben gehaald konden we de kamer in. Het stelt allemaal niet veel voor, maar het heeft twee bedden. Voldoende dus!
Lekker op het terras een biertje gedronken en zo op zoek naar pasta.
Dag 26: Trestina - Bevagna (79.3 km)
Vanochtend stond er geen ontbijt voor ons klaar, maar dat hadden we eigenlijk ook niet verwacht, dus we hebben de deur maar achter ons dichtgetrokken en zijn weggegaan. We zitten duidelijk in het voorseizoen, want veel hotels hebben weinig tot geen gasten en verwachten die (lees ons) vaak ook (nog) niet.
Het beloofde een warme dag te worden, dat hadden we gisteren al op het nieuws gezien. Tel daar een heuvelachtig landschap bij op en je weet wat je te wachten staat. Veel zweten, water drinken en in de schaduw uitrusten.
Het letterlijke en figuurlijk hoogtepunt van vandaag was Assisi, een bedevaartsplek waar jaarlijks 5 miljoen mensen op af komen. Het ligt hoog tegen de heuvel aan en je ziet het al van ver. De klim er naar toe was zwaar, maar uiteindelijk de moeite waard. Vanaf een terrasje zijn we allebei apart naar de ‘plek' gelopen, zodat de ander de fietsen in de gaten kon houden. Qua drukte viel het ontzettend mee, geen stromen met pelgrims, maar enkele losse toeristen.
Wij moesten voor ons einddoel nog een stuk verder, naar Bevagna, een klein stadje met een middeleeuwse kern. Ons onderdak vanavond is een Albergo, gehuisvest in een oude klooster.
Lekker buiten pizza eten met een wijntje erbij. Genieten van het mooie weer!
De eindloze vlaktes van Italie
Dag 21: Verona - Lendinara (87.4 km)
Vanochtend als eerste aan het ontbijt in ons hotel en daarna snel Verona uitgereden, want de wolken waren toch wel donker. Eenmaal de stad uit kwamen we terecht op het Italiaanse agrarische platteland.
Heel vlak en we reden op leuke kleine wegen. Tijdens onze eerste stop voor een cappuccino belandde we in een Zondagse markt waar geen eind aan leek te komen. Uiteindelijk hebben we ongeveer een kilometer moeten lopen over de markt, want ja, onze route ging ook zo.
De donkere wolken werden minder en zonder een regendrup gevoeld te hebben kwam alsnog de zon tevoorschijn en werd het gelijk war.
Onderweg geluncht in Montagnana, een klein stadje volledig omringd door een stadmuur met wel 24 torens. Het ging lekker vandaag, dus uiteindelijk hebben we door het soms verlaten, vervallen landschap behoorlijk wat kilometers kunnen maken. We slapen in een B&B voor maar 20 euro p.p.
Het stadje waarin we zitten is op zijn retour. Alles staat te koop, winkels zijn gesloten/failliet en veel vervallen huizen en gebouwen.
Na veel zoeken een restaurant gevonden boven een winkelcentrum waar uiteindelijk het halve stadje op deze Zondagavond bleek te zitten.
Een halve liter vino kon natuurlijk niet uitblijven na de behaalde 2e plek van ons cluppie Feyenoord!!
Dag 22: Lendinara - Longastrino (100.5 km)
Vandaag was weer zo'n dag, eentje waarop niet alles loopt zoals je wilt.
Het ontbijt vanochtend was Italiaans (we waren er al voor gewaarschuwd): voorverpakte zoete croissantjes en wat jam. Maar er waren er in ieder geval veel, dus ons buikje zat alsnog vol!
Strak blauwe lucht en weinig wind. We gingen vol goede moed op pad.
Al redelijk snel kwamen we over de Po heen, een hele grote rivier, waarna de stad Ferrara volgde.
Na deze stad werden de vlaktes eindeloos, je kon soms oneindig ver kijken over het agrarische landschap. In het stadje waar we gepland hadden te overnachten bleek geen van te hotels open.
Probleem was dat het eerst volgende overnachtingadres pas 25 km verderop lag. Maar we hadden natuurlijk weinig keus, dus na wat fruit te hebben gekocht als krachtvoer zijn we verder gegaan.
Na veel tegenwind en veel teveel kilometers uiteindelijk met hulp van wat Italianen een bed gevonden. Geen avondeten, geen ontbijt.
Gelukkig zaten er wat mannen die in de omgeving werkte in hetzelfde complex en we konden met hun meerijden naar de enige tent in de omgeving die open was op maandag voor avondeten. Aad en Jet samen op de passagiers stoel voorin en tijdens het eten ons Italiaans goed kunnen oefenen. Eerst kregen we pasta (vers gemaakt en gevuld) en Aad had daarna nog om ‘carne' gevraagd. Nou, dat heeft hij geweten, een heel bord vol met allerlei soorten varkensvlees (speklap, 2 hamburgers, 2 worsten en een sate). Na de koffie kwam de limoncello nog tevoorschijn. Bij het afrekenen hoefden we uiteindelijk maar 20 euro te betalen.....Het was een leuke avond!
Dag 23: Longastrino - Cesena (72.9 km)
Vanochtend ons verslapen (zou het aan de limoncello hebben gelegen?) en na een ontbijt van cappuccino en een croissant maar op weg gegaan. Al snel moesten we met een pondje de Reno over om de weg verder naar Ravenna te pakken. De vlaktes werden al gauw niet meer eindeloos, want in de verte doemde de Appenijnen langzaam aan op.
In Ravenna de lunch gekocht om deze even later in een dorpje verderop op te eten.
Het landschap is aan het veranderen, meer bomen, mooiere huizen en een groenere omgeving. Toscane zit eraan te komen!
Om zeker te zijn van een overnachtingsplek een kleine omweg genomen richting een grote plaats, Cesena. Daar bijna aangekomen ging het mis, de eerste platte band! Gelijk maar gestopt en de hele binnenband vervangen. Dit koste ons uiteindelijk bijna drie kwartier vertraging, maar we waren er al bijna.
In Cesena het eerste, beste hotel gepakt dat aan de rand van het centrum lag. Zo zijn we er morgen ook snel weer uit. Even de stap ingelopen voor een drankje en later een hapje.
Morgen zullen we weer moeten klimmen!
Zuid- Tirol en het echte Italie
Dag 16: Pfunds - Laas/Lasa (67.7 km)
Vandaag zouden we de tweede pas beklimmen, de Reschenpas. De lucht was blauw, al was het wel wat kouder dan we gewend waren. Omdat het vandaag 1 mei was en vele winkels etc. gesloten waren hebben we stiekem (echt, het was de eerste keer!) 4 kaiserbroodjes meegepikt van het ontbijtbuffet.
Van de receptioniste kregen we daarna ook nog eens twee mueslirepen mee voor onderweg. Goed voorzien konden we op weg.
De weg naar de Reschenpas verliep niet vlekkeloos. Op een gegeven moment was de weg ‘gespert'. De meneer die erbij stond wist niet wat er aan de hand was. Wij vertikten het om terug te gaan en de drukke weg naar de pas te nemen, dus we zijn uiteindelijk (met toestemming) doorgereden. Er bleken kap werkzaamheden plaats te vinden, maar met wat hulp van de werkers konden we er uiteindelijk veilig langs. De Zwitserse douane beambte aan het einde van de weg was minder blij. Hij zei dat we heel gevaarlijk bezig waren en dat er een boete op stond. Maar vooruit, hij zag het door de vingers....
De Reschenpas beklimmen was zwaar, maar te doen. Bovenop kwamen we bijna in de wolken terecht en was het opeens maar tegen de 10 graden en flinke tegenwind. Dat was echt afzien.
Na 10 kilometer te hebben gezwoegd konden we eindelijk beginnen aan de afdaling die uiteindelijk leidde naar Laas, of ook wel Lasa genoemd. Want ja, we zitten officieel al in Italië al doet het hier vooral nog Oostenrijks aan en spreekt niemand Italiaans.
Gegeten in een leuke biologisch eettentje en op het nippertje nog maar een apfelstrudel mit sahne genomen, want die hadden we nog niet op!
Dag 17: Laas/Lasa - Auer/Ora (86.1 km)
Vannacht had het flink geregend, maar toen we wakker werden was het droog. Bij de bakker broodjes en 4 plakken kaas gehaald en maar op weg gegaan. Het was nog best koud, dus de lange broek en jassen kwamen weer tevoorschijn. We zaten nog steeds behoorlijk hoog, tegen de 800 meter, dus vandaag wederom lekker afdalen. Naarmate we lager kwamen werd de temperatuur ook steeds aangenamer en eenmaal in Meran/Merano aangekomen kon de lange broek en jas uit.
We fietsten door een dal, tussen de hoge bergen heen, maar de sneeuw op de toppen was inmiddels verdwenen. Ook doet het allemaal steeds Italiaanser aan, al spreekt iedereen nog wel gewoon Duits, wat inhoud dat we nog steeds in Tirol zijn.
Na behoorlijk doorgepeddeld te hebben kwamen we redelijk vroeg aan in Auer/Ora (alles is tweetalig) en hebben we een goedkope zimmer/camere gevonden bij iemand thuis.
Het stadje ligt tegen de berg aan en heeft een leuke dorpskern.
Vanavond waarschijnlijk voor de allerlaatste keer niet Italiaans gegeten, want morgen rijden we het echte Italië in en kunnen we niet meer met ons Duits uit de voeten en zullen we voornamelijk van gebarentaal gebruik moeten maken.
Dag 18: Auer/Ora - Rovereto (77.0 km)
Vannacht lekker geslapen en na een stop bij de bakker onze weg langs de Adige vervolgt. Sinds we in Italië zijn hebben we eigenlijk constant op mooie fietspaden gereden, voornamelijk gelegen langs de rivier. Ook nu hebben we de hele dag langs de rivier gereden, licht bergafwaarts en zowaar af en toe wind mee. Het ging daardoor erg makkelijk vandaag. De kilometers vlogen voorbij en na ongeveer een uurtje rijden hadden we het Duitstalige gebied verlaten en waren we in het ‘echte' Italië.
De cappuccino's worden steeds lekkerder en goedkoper!
Halverwege kwamen we door de redelijk grote stad Trento, waar we naast de duomo onze lunch hebben gegeten. Eens een keer geen kaas, maar smeerkaas op de broodjes. Vanaf morgen hopen we voor de lunch over te kunnen gaan op focaccia's en pizza.
Het was wederom weer lekker fietsweer, boven de twintig graden en veel zon. Nog niet te heet gelukkig.
Onze eindplaats voor vandaag is Rovereto, Ook een best grote stad waar het nog even zoeken was naar een slaapplaats. Uiteindelijk via het fietsboekje bij een B&B in het centrum terecht gekomen, waar de eigenaren goed Engels praten.
Net gegeten bij een tratoria waar je gewoon moet eten wat de pot die dag schaft. En het was lekker, een primi, secundo, dolce en wijn voor maar 16 euro p.p.
Nog 1 dag fietsen en dan een rustdag in Verona! We kijken er naar uit!
Dag 19: Rovereto - Verona (77.9 km)
Na een ontbijt met heel veel zelfgemaakte zoetigheden zijn we vertrokken uit Rovereto. Bij een bakker in de stad vonden we de lang naar gesmachte foccacia's en die hebben we dan ook gelijk ingeslagen voor de lunch. Eenmaal terug op het pad naast de rivier ging het weer soepel. Op een korte klim na was het volledig vlak en veelal goede fietspaden.
We hadden van tevoren via internet al een hotel gereserveerd in Verona, dus eenmaal aangekomen in de stad was het de kunst om deze te vinden. Na een paar keer vragen is dat uiteindelijk gelukt.
Het hotel ligt redelijk in het centrum en alles is op loopafstand. De fietsen staan beneden in de receptie, dat waren ze wel gewend zeiden ze.
Na eerst lekker te hebben uitgerust en alle vieze was alvast verzameld te hebben zijn we de stad ingelopen voor een drankje en vervolgens maar gelijk door om wat te gaan eten.
Een leuk restaurant gevonden waar we heel lekker gegeten hebben. Vooral de toetjes van het huis zagen er lekker uit, maar omdat we al helemaal vol zaten hebben we die niet genomen. Wie weet gaan we morgen wel terug....
Na met het thuisfront te hebben geskyped konden we lekker gaan slapen.
Dag 20: Verona (rustdag)
Vanochtend uitgeslapen tot 9 uur! Als eerste zijn we op zoek gegaan naar de wasserette die we gisteren al aangewezen op de kaart hebben gekregen bij de receptie. Helaas moesten we hiervoor wel even op de fiets, want het was niet echt dichtbij. Maarja, wassen is echt wel zeer noodzakelijk na 10 dagen in bijna dezelfde kleren te hebben gefietst ;)
Vervolgens de stad in gegaan en alles bezichtigd en wat rondgeslenterd. Het is al behoorlijk druk met toeristen en het is wennen om weer zin zo'n drukke stad rond te lopen.
Hoogtepunt voor Jet was het Casa di Julia. Erg herkenbaar als je de film ‘Letters from Julliet' hebt gezien. Het was er ook razend druk!
Helaas vandaag wat buien gehad terwijl we rondliepen en voor morgen is er ook regen voorspelt. En dat terwijl we laatst nog zeiden dat we het zo getroffen hadden met het weer. Ach, we zien morgen wel!
Vanavond natuurlijk weer even de stad in om te eten en drinken en dan zit de rustdag er alweer op!
Vermoedelijk nog 9 dagen fietsen tot aan Rome. De tijd vliegt voorbij!
Bye bye Duitsland, Hello Oostenrijk
`Dag 11: Tübingen - Sigmaringen (67.1 km)
Na nog eenmaal goed het ontbijt in het dure hotel te hebben benut zijn we vertrokken uit Tü bingen. Als snel doemde de Schwabische Alpen voor ons op. Middels 'vals plat' gingen we al langzaam omhoog.
Na een tiental kilometers volgde de echte klim en de eerste zweetdruppels verschenen. Jammer dat we net alles gewassen hadden.
Eenmaal boven aangekomen waren we blij verrast met het weer en de omgeving. De thermometer gaf 25 graden aan en om ons heen vele groene bergweides en witte dorpjes.
We bleven geruime tijd op een soort plateau fietsen, dat ging erg gemakkelijk. Aan het einde van de rit kwamen we alweer de volgende rivier tegen, de Donau. In een leuk plaatsje, Sigmaringen eindigde onze dag. Op het terras in de zon hebben we een lekker lokaal biertje gedronken en daarna nog een wandeling door de stad gemaakt. Uiteindelijk besloten in het hotel te eten, waar Aad weer eens een lokale specialiteit, maultaschen heeft geprobeerd. Mmmmm, jammie!
Dag 12: Sigmaringen - Bitzenhofen (60.6 km)
Aan het begin van de ochtend een stukje de Donau naar het oosten toe gevolgd, maar al snel moesten we van de rivier afbuigen en onze weg naar het zuiden verder vervolgen.
Onderweg vele groene weides met paardenbloemen gezien. Na een korte stop ging Aad's mobiel plotseling af. Hij schrok er zo van, dat hij wilde stoppen, maar helaas, dit ging niet helemaal goed en Aad lag al voor de derde keer deze trip op de grond. Gelukkig was het telefoontje goed nieuws, want er was een ‘zimmer' voor ons gereserveerd bij iemand thuis.
Na enkele klimmetjes volgde een lange afdaling bijna helemaal tot aan de eindbestemming voor vandaag. Dit ging zo snel dat we eigenlijk wel verder door hadden kunnen fietsen, maar omdat we nou eenmaal al gereserveerd hadden zijn we toch maar gestopt.
De bodensee is vlakbij en we kunnen de Alpen al zien liggen. Allemaal besneeuwde bergtoppen!
Jammer genoeg is Bitzenhofen een klein gat waar niks te beleven is. Gelukkig is er wel een plek om wat te eten, namelijk het plaatselijke hotel, dus dat gaan we zo maar doen!
Morgen rijden we Oostenrijk in.
Dag 13: Blitzenhofen - Hohenems (74.3 km)
Vanochtend bij onze gastvrouw een heerlijk ontbijtje gehad, met roerei en kruiden uit eigen tuin. Bij het naar buiten gaan werden we overvallen door de hitte. Het was 9 uur ‘s morgens en al 21 graden in de schaduw. Dat beloofde wat.
We zijn verder afgedaald en uitgekomen bij de Bodensee. Hier heerste een echte vakantiesfeer met heel veel fietsende mensen en andere toeristen. Ontzettend veel vakantiewoningen en hotels volgden elkaar op de dorpjes liggend aan de Bodensee. We zijn er omheen gefietst en daarna terecht gekomen in Oostenrijk (op de grens met Zwitserland). Naar het zuiden toe de ‘nieuwe' Rijn gevolgd. Hier kwam de tegenwind die we eerder op de reis ook al hadden gehad in alle hevigheid weer tevoorschijn. Na een uurtje doorpeddelen kwam we op de eindbestemming voor vandaag. Een plaatsje gelegen tegen de laatste heuvels voordat de Alpen beginnen.
Het was ontzettend warm vandaag, tegen de 30 graden aan en zelfs vanavond is het nog ruim boven de 20 graden. Dat is wel wat anders dan een week geleden.
Om ons heen zien we allemaal besneeuwde bergtoppen. Morgen gaan we echt de Alpen in.
Dag 14: Hohenems - Klösterle (69.5 km)
Vannacht in de hitte moeten slapen. Het leek wel zomer! Na een lekker ontbijtje van onze gastvrouw redelijk vroeg vertrokken. Als snel merkte we dat de wind uit het zuiden was aangezet tot stormachtig.
Op de dijk naast de Rijn hebben we lopen ploeteren, soms bijna niet vooruit te komen.
En iedereen die in tegenovergesteld richting fietste ons maar uitlachten. Maarja, wij moeten naar Rome en hebben geen keus.
Gelukkig ging ons route uiteindelijk naar het oosten en hadden we er wat minder last van.
Tot aan Bludenz, ook wel de Alpenstad genoemd, was het nagenoeg vlak, maar daarna gingen we echt stijgen. Via het Klostertal gingen we de bergen in. De sneeuw kwam steeds dichterbij.
Af en toe flinke stukken moet klimmen, maar het was te doen. Onderweg op krachten gekomen met een apfle spritzle (appelsap gemengd met bruisend mineraalwater), onze nieuwe favoriete drankje.
Vooraf al bedacht dat we in Klö sterle, op ongeveer 1000 meter hoogte zouden stoppen.
Daar aangekomen was het totaal uitgestorven. Normaal een wintersportdorpje, maar nu waren alle hotels, gasthausen en pensions gesloten. Gelukkig was er wel een zimmer frei bij een particulier.
Voor avondeten weinig keus, er was alleen een Italiaan open, die er niet best uitzag, maar waar we uiteindelijk prima hebben gegeten.
Nu goed uitrusten, want morgen wacht de aller langste klim tot nu toe....
Dag 15: Klösterle - Pfunds (75.1 km)
Redelijk geslapen vannacht en we waren er vanochtend klaar voor. Onze koninginnenrit op Koninginnedag in Nederland. Het zou nog ruim 10 kilometer naar de top zijn van de Albergpas.
Het weer was wederom stralend al beloofde het op de top wel wat frisser te zijn.
Na een aantal kilometer kwamen we al tussen de sneeuw te rijden en na 5 kilometer klimmen vonden we het tijd voor een pauze. Het klinkt raar, maar we waren toen al bijna een uur omhoog aan het fietsen.
De percentages wisselende tussen de 3 en 10 %. Het tweede stuk was zwaarder dan het eerste, veel steiler en ook de wind kwam erbij. Uiteindelijk de top bereikt (1795 meter)! Trots dat we waren!
Als je dan boven komt aanfietsen en iedereen staat naar je te kijken, dan is dat wel een leuk gevoel!
Eenmaal boven even uitgerust en ons goed aangekleed voor de afdaling, inclusief helm.
Tijdens de afdaling door het bekende wintersport dorp St. Anton gekomen en uiteindelijk weer terug op 800 meter hoogte. Het afdalen was lekker, maar al gauw wachtte de volgende pas, de Reschenpas. We zijn vandaag alvast een stukje omhoog gegaan en morgen hopelijk helemaal.
De top van de Reschenpas is tevens de grens met Italië, dus helaas verlaten we morgen, na maar 3 dagen, Oostenrijk alweer.
Heuvels op en af
Dag 9: Pforzheim - Tübingen (79.7 km)
We trekken steeds dieper zuid Duitsland in. Het is behoorlijk heuvelachtig en veel mooie bossen.
Vanuit Pforzheim hebben we een kleine rivier, de Würm gevolgd, die ons uiteindelijk tot een hoogte van 495 meter heeft gebracht. Het hoogste punt tot nu toe.
Ook is de eerste kleine ruzie ontstaan over welke route nou te nemen. Uiteindelijk is het natuurlijk uitgepraat en hebben we de route vervolgd. Het laatste deel voor Tü bingen ging door
Naturpark Schönbuch. Een ontzettend groot bos met vele beekjes en paadjes.
Eenmaal in Tübingen aangekomen gingen we op zoek naar een kamer. Als vrij snel bleek dat de hele stad zo goed als vol zat door een groot evenement. Helaas (of niet!) waren we toen genoodzaakt een van de laatste beschikbare kamer te nemen, een suite. Prijs laten we even achterwegen.
‘s Avonds de eerste pizza van de reis gegeten, en het was nog een goede ook!
Aad is daarna nog de bar in gedoken om voetbal te kijken terwijl Jet ging skypen met het thuisfront.
Dag 10: Tübingen (rustdag)
Vanochtend iets langer uitgeslapen dan normaal, want dat kon nu eenmaal!
Na het ontbijt gelijk op zoek gegaan naar een wasserette. Deze gelukkig kunnen vinden, maar zelfs na twee keer de droger te hebben gebruikt was alles nog niet droog, dus vervolgens in de suite alles maar opgehangen en nu hopen dat het morgen voor vertrek wel droog is!
Daarna een via de lokale VVV een stadswandeling gemaakt langs alle kastelen, oude huizen, riviertjes en kerken. Het is een erg leuke stad waar een relaxte sfeer hangt dankzij de vele studenten.
Lunchen doen we tegenwoordig bijna altijd met behulp van een backerei waarvan er op elke straathoek wel eentje zit. Ze verkopen daar zoveel lekkers!
Vanmiddag voornamelijk uitgerust, contact onderhouden met iedereen en wat gelezen. Morgen wacht ons de eerste ‘zware' etappe van de route, namelijk over de Schwabische Alp heen.
Om hiervoor goed aangesterkt en uitgerust te zijn gaan we straks eerst nog een bordje pasta eten bij een van de vele Italiaans restaurants hier en natuurlijk geen weissen meer drinken ;)
Alhoewel, vanavond speelt Bayern München in Champions League.......
Een reisje langs de Rijn
Dag 5: Bonn - Rhens (79.1 km)
Aad had iets teveel gedronken gisteren en daarom waren de benen vanmorgen pap. Jet daarentegen had goed geslapen (zonder Aad) en voelde zich fit!
Bij Bonn zijn we gelijk aan de oever van de Rijn gekomen en van daaruit hebben we de hele dag stroomopwaarts gefietst. In elk dorpje was wel een boulevard met terrassen en winkeltjes, al waren deze nog niet gevuld. Het toeristenseizoen is duidelijk nog niet begonnen.
Bij een backerei in Remagen (bekend van de film ‘a bridge to far' volgens Aad) heerlijke kuchen gekocht en deze later in de zon op een bankje opgegeten.
Het weer zit ons tot nu toe erg mee. Nog geen regen gehad en veelal wolken afgewisseld met zon. De temperatuur mag wel wat omhoog, al zal Aad waarschijnlijk tot in Italië met zijn muts en thermo handschoenen fietsen.
We zijn gefietst tot Rhens, wederom een kleine dorpje dat best uitgestorven oogt. Aan de Rijn maar weer een pils gedronken (geen halve liter weissen, dat trekken de benen van Aad niet) en vervolgens in het hotel gegeten. En vol dat we zaten. Je krijgt hier in Duitsland grote porties voor weinig geld.
Dag 6: Rhens - Schwabenheim (75.7 km)
Bij het opstaan was de lucht al grijs en regende het licht. Toch scheen bij vertrek het zonnetje. De route leidde weer langs de Rijn met zijn vele bochten, kasteeltjes en vakwerk dorpen. Na ongeveer 10 km was het helaas toch tijd om voor de eerste keer onze regenkleding aan te trekken. In het begin is het nog grappig om de ander te zien in van die lompe kledij, maar na 10 min fietsen was de lol er wel vanaf/ Onderweg vaker dan normaal gestopt voor een koffie (als je niet oplet krijg je hier in Duitsland gelijk een hele kanchen p.p.) of lekker snackje.
De Rijn hadden we na verloop van tijd wel gezien, dat lag mede aan het feit dat we veelal langs een drukke weg moesten fietsen en het weer af en toe ook niet meeviel.
Gelukkig ging de route in de middag van de Rijn af en hebben we de dag weer afgesloten in de zon.
In het dorp waar we nu zitten is dit weekend door het gehele dorp een openbare kunstexpositie. Deze zijn we langs gegaan en onderweg genoten van de gratis prosecco en borrelhapjes ;)
De benen doen het nog goed, al hebben we wel ieder zo onze eigen pijntjes. Jet van de knieën en die van Aad zijn soms pap. Het Duitse eten bevalt tot nu toe erg goed. Betaalbaar en ook als vega zijnde kan je best uit de voeten hier.
Dag 7: Schwabenheim - Ludwigshafen-Oggersheim (84.4 km)
Vanochtend moesten we de hoteleigenaar uit bed roepen voor vertrek. Er was niet gerekend op ontbijt dus uiteindelijk maar met een lege maag vertrokken. Gelukkig hadden we nog een koffiebroodje van gisteren die we onderweg konden delen/
Na 8 km alsnog kunnen ontbijten en waar beter dan bij een Shell benzinestation. Lekkere croissants en een koffie. Ook gelijk maar broodjes gekocht voor de lunch.
De route leidde ons door Rheinhessen, een gebied met veel weingutten (oftewel kutten door ons genoemd) en kleine dorpjes.
Thijs hield ons op de hoogte van de stand bij ons cluppie en toen bleek dat ze hadden gewonnen hebben we onszelf getrakteerd op een lekker stuk gebak.
Onderweg een grote onweerbui kunnen ontwijken en uiteindelijk aangekomen in Ludwigshafen, een redelijk grote industriestad, waar we niet doorheen, maar omheen gaan. We zitten in een redelijk hotel langs de doorgaande weg. Net mogen genieten van de Kroatische keuken, geserveerd door een chagrijnige hoteleigenaar....maar daar trekken wij ons niets van aan. Wederom lekker gegeten.
Over twee dagen hopen we in Tübingen aan te komen waar we onszelf een wel verdiende rustdag gunnen.
Dag 8: Ludwifshafen-Oggersheim - Pforzheim (106.1 km)
Gisteren hadden we bedacht dat we in twee dagen naar Tü bingen zouden rijden. Dit betekende twee dagen van ieder 90 km voor de boeg.
Na eerst bij een supermarkt inkopen te hebben gedaan voor de lunch en tussendoor gingen wij op weg. Eerst nog om Ludwigshafen heen, maar al snel zaten we weer aan de geliefde Rijn. Tot aan Speyer hebben we deze gevolgd, hem toen overgestoken en voorgoed verlaten. Het was fijn je deze dagen als onze gids gehad te hebben ‘lieve Rijn'.
Bij het verlaten van de Rijn lieten we ook het vlakke landschap achter ons. De heuvels hebben zich laten zien en voelen, zeker aan het einde van de dag. Toen er bij het door ons voor bedachte hotel geen plek bleek te zijn en we moesten doorrijden naar de volgende stad hadden we het wel even zwaar.
Uiteindelijk veel meer kilometers gereden dan we wouden, maar als voordeel weer dat we dan morgen iets minder hoeven.
We kijken uit naar de rustdag in Tübingen, waar we lekker kunnen gaan wassen, de stad bekijken en uitrusten.
De eerste kilometers in Duitsland
Dag 3: Beesel - Düren ( 90.2 km)
Een mooie rit langs de Ruhr, veelal onverharde paden. De wind kwam wederom uit het zuiden, maar vandaag leken we daar door de beschutting wat minder last van te hebben.
We zijn onopgemerkt Duitsland ingereden en hebben inmiddels 100 meter aan hoogte gewonnen. Dit ging overigens onopgemerkt.
Het plan was om te overnachten bij een Etap Hotel, maar deze (en later bleek ook anderen) zat vol!
Na diverse omzwervingen terecht gekomen bij een knus familie hotel, waar de bar vol zat met lokale gasten die zich tegoed deden aan pils en sigaretten.
Wij hebben, na pas om half 7 aangekomen te zijn, onszelf getrakteerd op een halve liter weissenbier, waarna we ook maar in het hotel hebben gegeten. En dat smaakte best lekker!
De zadelpijn is aan het opkomen en de benen zijn ‘s avonds vermoeid en stijf. Maar dit hoort er allemaal bij denken we dan maar.....
Dag 4: Düren - Bonn (67 km)
Na een slechte nacht (Aad verkouden en ik had last van de gevolgen daarvan) zijn we verder Duitsland in gereden. De luchtwas grijs, maar vooralsnog regende het niet.
We moesten over het platteland, al werdhet landschap steeds heuvelachtiger en de lucht steeds grijser. Toch gleden wevrij vlot over de wegen, met soms zelfs wind in de rug.Dat voelde goed, niet trappen en toch nog vooruit gaan!
Na een tussenstop bij een kasteel metsjieke golfclub zijnvan de route afgegaan om naar ons overnachtingsadres in Bonn te gaan.
Na vandaag'maar' totaal 67 km te hebben gefietst kwamen we aan bij Ellen en Ruben. Na te hebben bijgekletst en gedouchtzijn we naar het centrumvan Bonn gelopen en hebben we aan de Rijn in een Biergarten een halve liter weissen gedronken.Bonn is een mooie stad met veel oude gebouwen van de universiteit.
Nu staatEllen voor ons te koken...en we slapen vannacht op aparte kamer! Wat wilje nog meer?! Morgen voert de route langs de Rijn verder naar hetzuiden.